Өзүмө-өзүм бөтөнмүн, эркем,
Өкүнүч жүгүн көтөрдүм, эркем.
Өзүңдү таппай, өзгөлөр жакпай,
Өрт жутуп жүрүп өтөрмүн, эркем.

Сабырсыз өтүп ай-жылы, эркем,
Санаага батам, кайгырып, эркем.
Каркыра менмин – түгөйүн таппай,
Канаты калган кайрылып, эркем.

Кеткен куш кайтып конбостур, агай,
Кемтигим кайра толбостур, агай.
Өзөгүн өрттөп жалынга, агай,
Өксүгөн менче болбостур, агай.

Жөлөгүм болуп таянган, агай,
Керегем болуп карманган, агай.
Кемтигим толот деп жүрсөм минтип,
Кейишке салдың, кейишке салдың,
Кеийшке салдың арман ай, агай.

Жалгыз тал турса белесте, эркем,
Жабыккан жанга керектей, эркем.
Күкүктүн үнүн эшитип калсаң,
Күйүтүң тарткан мени эсте, эркем.

Эки тал турса белесте, эркем,
Эриккен жанга керектей, эркем.
Жалгыздап учкан куш көрүп калсаң,
Жабыгып жүргөн мени эсте, эркем.

Ак кайың турса белесте, агай,
Арзыган жанга керектей, агай.
Адашып жүргөн түгөйдү көрсөң,
Азабың тарткан мени эсте, агай.

Кызгалдак турса белесте, агай,
Кызыккан жанга керектей, агай.
Кыялдар соолуп баратса, агай
Кыйнооңду тарткан, кыйнооңду тарткан,
Кыйнооңду тарткан мени эсте, агай.

Ачылган гүлдөй периштем, эркем,
Ажарың жүрөк ээриткен, эркем.
Тагдырлар бирге деп жүрүп анан,
Табышпай калдык неликтен, эркем?

Жаздагы гүлдөй периштем, эркем,
Жамалың жанды ээриткен, эркем.
Кол жетпей ошо ой жеткен ишке,
Кошулбай калдык неликтен, эркем?

Жашчылык жанган от беле, агай?
Жалыны күчтүү чок беле, агай?
Жанаша жүрүп кошулбай калдык,
Жазмышка арга жок беле, агай?

Арманым арбын айла жок, агай,
Адашкан жандар кайда жок, агай?
Качырдык колдон бактыны, агай,
Кайрууга эми, кайрууга эми,
Кайрууга эми айла жок, агай.

Жалгашпай калды жолубуз арман,
Кармашпай калды колубуз арман.
Ишке ашпай калды оюбуз арман,
Кайыр кош, аман болуңуз арман.