Капыстан көңүлүмө бүлүк салып,
Кастарлап убактыңды бөлбөй койдуң.
Жок жерден кыялданып уяң барып,
Жол карап күттүп турсам келбей койдуң.

Кайдан да мени өзүңдү көрдүм эле,
Дагы өзүң кабылганың эстей койдум.
Ошондо ушул күнгө оору кылып,
Оюмда турганыңды сезбей койдуң.

Дебейин акырында тилегеним,
сен да сүй ким бирөөнү уктай албай.
Чак түштө чачыратып көздөрүңдү,
Чаңкап өт сүйгөнүңдү жыттай албай.